Het is al jaren gebruikelijk dat er een dag voor de vrijwilligers wordt gehouden. Daaraan verbonden een lunch, een wedstrijd en de strijd om de koffiebeker. Voor dat laatste verzamelen alle commissieleden en andere vrijwilligers zich bij de afslag van hole 7 en proberen dan met één slag zo dicht mogelijk bij de vlag te komen, Wie het dichtst de vlag benadert, wint de koffiebeker.
Dit jaar was dat Ad Pols 
De organisatie van deze dag was dit jaar in handen van het echtpaar Van Capelleveen, Annelies en Henk, samen met de barcommissaris Theo Emmen, allemaal nieuwelingen op dit gebied. Maar wat hebben ze het geweldig gedaan! Het is een hele klus om zo’n 50 eigenwijze golfers ordentelijk een dag met een gevarieerd programma door te loodsen. 
Niets dan hulde voor de gedegen voorbereiding, de duidelijke instructies en de vriendelijke begeleiding. Ook de vrolijke barman en lootjestrekker, Jan Gast, zorgde voor een lekker ontspannen sfeer.
Maar nog even over die koffiebeker. Het idee hiervoor is, als ik me goed herinner, in 2008 ingebracht door Tiede Jan Bijlsma, indertijd voorzitter van onze club. Het ging toen een beetje anders dan dit jaar. We kregen aan het eind van de middag, nadat we allemaal meegedaan hadden aan een golfwedstrijd, een maaltijd aangeboden. Meestal een lopend buffet. Daarbij werden de nodige drankjes genuttigd. Het was toen nog de gewoonte dat men zich na de wedstrijd wat netter ging kleden voor die maaltijd. Dus bij de toiletten werd er door de dames flink gepoederd, gekapt, gestift en met lekkere luchtjes gespoten. Ook trokken sommigen een keurig jurkje aan en ruilden hun lompe golfschoenen voor iets subtielers, in veel gevallen zelfs voor hoge hakjes. Ja, ja, er heerste nog enig decorum op onze club.
Na de maaltijd waarbij dus ook flink wat gedronken werd, nodigde Tiede Jan ons uit om – precies zoals we er nu uitzagen – ons te melden bij de afslag van hole 7 met één bal en een golfclub naar keuze. Handschoentje en tee waren verboden in te brengen. Verboden ook om je golfschoenen weer aan te trekken.
Ik ben vergeten wie die allereerste koffiebeker won. Wel weet ik zeker dat het geen wiebelende dame op hoge hakjes geweest is.
Wat ik trouwens niet ben vergeten: na deze strijd verscheen er een ijscowagen waarbij we allemaal een paar bolletjes mochten uitzoeken. Misschien volgend jaar toch weer in je catering opnemen, Theo? Heel lekker, zeker als het warm is…
Anneke Blokhuis
Foto’s : Astrid De Baets