Net terug van vakantie herinnerde ik mij dat op de eerste woensdag van de maand er altijd een leuke
wedstrijd wordt georganiseerd. Voor deze wedstrijden moeten we ons aanmelden. Zo gezegd, zo
gedaan , zonder alles te lezen.
Bij binnenkomst was het een drukte van jewelste en toen ik hoorde dat er een serieuze wedstrijd
werd gespeeld, sloeg de schrik mij om het hart. 
Maar ja, afspraak is afspraak.
Vol angst en onzekerheid sleepte ik mij naar hole 1. Ik overwoog nog om mij stilletjes terug te trekken met of zonder smoes. Gelukkig hadden we een fantastisch team dat ook dat balletje dan weer in een badje vol water, 
dan weer over een onmenselijk hoog hek, of naast een touwtje moest laten neerkomen of soms zelfs in een holletje moest laten landen. Ik kan U, geachte lezers mededelen dat dat niet altijd van een leien dakje gaat. Het is natuurlijk een uitdaging maar soms zou je dat balletje een schop willen geven. Het rolt alle kanten op, maar zelden de juiste. Maar toch, heel langzaaaaaaaaaaaaam begint er iets van binnen bij je te kriebelen. De zon kwam zelfs af en toe even meekijken naar de ploeteraars en stak het duimpje op. Ons team deed het toch niet heel erg slecht.
Diep van binnen was ik wel heel ongelukkig, maar de fantastische teamgenoten sleurden mij van hole
naar hole en heel langzaam werd de lucht blauwer, het gras groener, het enthousiasme groter en
mijn vrolijkheid steeg per goed gemikt balletje. Een geweldige plattegrond met uitleg begeleidde ons
door de baan en naar het einde.
Fantastisch wat de organisatoren, ( de winnaars van 2024) allemaal hebben gedaan om het
ons moeilijk te maken. Alleen al daarvoor neem ik mijn hoed af. Ons team speelde geweldig. Het balletje viel van de ene hole in de volgende hole. Er was geen houden meer aan. Ik sleepte mij dus achter mijn teamgenoten aan en wist één ding heel zeker. Dat dit wel de laatste keer zou zijn. De geweldige en vrolijke serieuze sfeer in ons team maakte er uiteindelijk een bijzondere ochtend van.
Ik werd langzaam steeds vrolijker na alle pogingen om het balletje in een hole te meppen, er
vervolgens weer uit te halen om het daarna in een nieuwe hole te verstoppen.
Moe maar voldaan trad ook ons team uiteindelijk tevreden het home binnen. De koffie wachtte op
ons. De kaarten netjes ingevuld en ingeleverd. 
Ik was dolgelukkig mij eindelijk weer stilletjes in een hoekje van het clubhuis te kunnen nestelen om na de uitslag de winnaars te kunnen toejuichen.
De organiserende teamleider vertelde vrolijk dat de nieuwe winnaars de wedstrijd het volgende jaar
moeten organiseren.
Eerst werd de winnaar bij de heren uitbundig gefeliciteerd . 
Pieter Bakhuizen van de Brink. Hij speelde in ons team de sterren van de hemel en verdiende de eerste plaats.
Geweldig Pieter, dacht ik, jij bent wel volgend jaar de klos om de wedstrijd te organiseren.
Toen werd de winnares bij de dames genoemd: Bep Janssen,
Ik was door stomheid geslagen en kreeg een waas voor mijn ogen. Onmogelijk, was dit een grap?
De werkelijkheid heeft mij echter ingehaald en zo zijn Pieter en ik de winnaars van de jaarlijkse
Pitch& Putt wedstrijd geworden. 
Vooral het enthousiasme van ons team en de geweldige inzet van de organisatoren hebben er een
prachtige, onvergetelijke, wedstrijd van gemaakt. Heel veel dank aan jullie.
Gelukkig is er al hulp aangeboden voor het uitzetten van de wedstrijd van volgend jaar.
Met veel sportieve golf-groeten van
Bep Janssen
Foto’s: Astrid de Baets