O ja, heus wel, we letten zorgvuldig op ons gewicht, wij ladies. Dus mochten we door het spelen van de 9-holeswedstrijd enkele grammetjes zijn verloren, dan zorgen we ervoor dat we die na de wedstrijd ogenblikkelijk compenseren. In deze zomermaanden doen we dat met beschuitjes met aardbeien en een enorme klodder slagroom. Dan voelen we ons weer helemaal gelukkig en in evenwicht. Dan vergeten we de dat we die en die hole totaal verknoeid hebben en dat we op de volgende hole ontzettend veel punten verspeeld hebben.
Alleen de winnaars, die onthouden – dankzij de prijs – dat ze de longest hadden (Marja Boone) of de neary (Marleen van der Pouw) en wie er stralend met een fles wijn naar huis ging, Liesbeth Miedema, die een daverende overwinning in de wacht sleepte, die zal zich deze wedstrijd nog lang heugen. Zeker omdat ze in geen eeuwen had meegedaan aan deze ladieswedstrijden. Doe je weer eens mee, win je gelijk. In haar dankwoord aan de wedstrijdleiding, Ineke van Maanen, sprak ze er zelf haar verbazing over uit.
Waar blijven toch die andere stuk of honderdvijftig dames? Wat weerhoudt ze ervan om aan deze ontzettend gezellige, zeer relaxte wedstrijd deel te nemen? Willen ze niet zonder mannen? Willen ze liever in hun eigen kleine groepje? Willen ze liever thuis blijven? Ook als het zulk heerlijk weer is als op deze veertiende juni van het jaar 2022? Mijn flightgenoot Marion en ik vroegen het ons af terwijl we onszelf gelukkig prezen dat we hier in een stralende zon, in een vrij land, in goede gezondheid, kortom als verwende geluksvogels ons alleen maar zorgen hoefden te maken om een graag eigen gang gaand balletje.
En om de weegschaal natuurlijk, hè.
Anneke Blokhuis-Laport