Hole-in-One is een ludieke rubriek waar mensen van golfclub De Wageningse, door Jan Splinter, gedurende het seizoen in het ‘zonnetje’ worden gezet.
Zinloze touwtjes
De zomer ligt alweer achter ons. Massaal hebben we van het prachtige weer én het golfen genoten. Op sportpark De Zoom stap je zomaar de wondere wereld van het golfen binnen, mét of zonder obstakels. Over zinloze touwtjes om de greens zullen we het niet hebben. Want mede-sportparkbewoners en hun gasten, hebben aan deze nutteloze belemmering he-le-maal geen boodschap. Alleen de – fanatieke – golfer heeft er last van.
Nieuw plan
Splinter zag de afgelopen tijd nog een paar bijzonderheden, zoals op weg naar hole 1. De moeilijkheidsgraad is niet alleen de bunker, maar ook de bomen die voor de green staan. Maar, als we het nieuwe plan van de parkbeheerder mogen geloven, wordt die factor nog eens met een paar bomen vergroot. Er zijn prachtige jonge scheuten (zie foto 1) in het veld gepoot, waardoor de moeilijkheidsgraad omhoogschiet. Dit zal de meeste golfers een worst wezen. Want voor de bomen volgroeid zijn, zijn we een tiental jaren verder. En dat maakt Jan Splinter niet meer mee, is zijn verwachting.
Vreemd voorwerp
Het tweede ‘obstakel’ die we deze middag tegenkwamen was een vreemd voorwerp (zie foto 2) op afslag 2. Mijn gewaardeerde golfpartner – Birdie Piet – is nogal bijziend, bleek deze middag. Op het moment dat hij zijn houten 3 achter de tee plaatste, viel hem iets op. Een uit de kluitengewassen ‘golfbal’ rustte op z’n tee. Net op tijd kwam hij erachter dat het niet zijn bal was, maar een achtergebleven softbal van de buren.
Bekende Wageninger
Een paar dagen later liep ik een rondje over De Zoom met een van de bekendste Wageningers van de club: Gerard van Brakel. Wij kennen Gerard van ferme klappen tegen de golfbal zijn enthousiasme voor de golfsport en warme persoonlijkheid met humor. Maar, hij heeft ook ‘donkere kant’, weet Splinter na intensief speurwerk. Want een échte Wageninger heeft een bijnaam, ook Gerard. Op internet kwamen we er twee tegen: Patatkoning en Meneertje Bello.
Troetelnamen
In het verre verleden kreeg hij deze troetelnamen als eigenaar van snackbar Gerard’s Corner aan de Oude Bennekomseweg in Wageningen. Het bedrijf deed hij van de hand, maar draagt nog steeds zijn naam. Meneertje Bello werd ontleend, omdat er in de jaren zestig een goederentrein van Ede naar Wageningen voor zijn deur reed, die in de volksmond Bello werd genoemd.
Mol 1
Aan het einde van onze omloop kwamen we deze middag een andere hindernis tegen. Na de afslag liepen we al keuvelend naar de green van hole 9. “Hé, een mol”, zei ik, en wees naar de achterkant (foto 3) van de green. Waarop Gerard vroeg: ”Welke mol bedoel je?” Die opmerking was niet aan dovemans oren gericht. Want in het verre verleden was Mol een bekende naam in Wageningen, vertelde ik hem. Daar worden nog steeds woordgrapjes over gemaakt. Ze waren net als de families Kok, Eimers en Mulder, hofleveranciers van ONA’53. De voetbalvereniging had zijn oorsprong in het Rooie Dorp, omgeving van de Julianastraat. De voetbalvelden waren destijds, net als die van WAVV, in de Nude. (Waar nu Gamma is gevestigd).
Mol 2
De familie Mol hadden een paar zonen, waaronder Teus. Hij had een dochter die met de markante visboer Piet van de Weerd was getrouwd. Zodoende stond ook Teus regelmatig in de rijdende viswagen en werd net als zijn schoonzoon, een bekende Wageninger. In de zeventig- en tachtiger jaren voetbalde Piet afwissend bij WAVV en ONA’53, met als fanatieke supporters vader Rein en schoonvader Teus. Na het overlijden van Piet op 54-jarige leeftijd in 2003, nam zoon Reinier de viszaak over.
Stormbaan
Nadat Gerard en Splinter nog een paar anekdotes hadden gewisseld over ‘Wie is de echte Mol?’, sloten we de merkwaardige gang over de Wageningse ‘stormbaan’ af net een ferme handdruk. En stapten vervolgens over de zinloze touwtjes terug weer de echte wereld in.
Handicart
Anette de Boer vormt met Frans van Beek een onverslaanbaar golfkoppel, zo lijkt het. Ze wonnen de prestigieuze prijs van de Handicart en werden door de club zaterdag 21 september uitgezonden naar Havelte. In Drenthe werd deze dag de finale afdeling Oost gespeeld. Splinter mocht, bij hoge uitzondering, een dag voor het titanengevecht bij de teambespreking zijn. “Frans’, zo stelden ze voor, “zou het verste slaan. Vervolgens moest Anette de bal uitholen.”
De uitgestippelde tactiek werkte deze dag van geen meter en de twee vielen deze zonnige dag niet in de prijzen. Hierdoor werd het welkomstoptreden bij een podiumplaats, van De Stedelijke Muziekvereniging Harmonie uit Wageningen, op het laatste moment afgeblazen.
Weddenschap
Voor Anette werd deze dag een nog grotere flop. Door het lot werd het Gelders duo gekoppeld aan een team uit Leeuwarden. Een van hen vertelde niet zo langgeleden in Wageningen te zijn geweest. Hij had zijn auto gestald in een parkeergarage. Waarop Anette resoluut stelde: “Wij hebben in Wageningen helemaal geen parkeergarage! Wedden?” Na afloop kwamen de bewijzen op tafel en het blijkt dat er in de omgeving van de Heerenstraat inderdaad een parkeergarage is. Het biertje dat Anette door de weddenschap verloor, ging er bij de Fries in als Wieger Ketellapper.