Het was donker, zoals het in oktober hoort te zijn. Bij elke afslagplaats een campinglamp en aan elke vlaggenstok een rood fietslampje. Daar moest je het mee doen. Oh nee, je kreeg een fluoriderend balletje mee met een oplader. Een prachtig gezicht: na elke slag een stijgende en daarna dalende ster. Elf spelers gingen om half acht de baan in. Lastig om de club (golfstok) goed te adresseren, de bal goed te raken. Toch ging het vaak verrassend goed. Plotseling was er vuurwerk in het bos. De een raakte ervan van slag, de ander ervoer dit als een opfleurende gebeurtenis. Het was net of het lopen van negen holes in het donker sneller gaat dan bij daglicht. Een verbeelding, waarschijnlijk. Terug in het clubhuis was de sfeer heel gezellig(foto). Genietend van de drankjes en de hapjes kwamen de verhalen los. Het ging over de ervaringen en ook een beetje over de prestaties. Zoals bij elke wedstrijd was er een winnaar: Arjen Brandsma. Hij legde uit waarom het zo lekker ging in het donker. De ander deelnemers volgden zijn uitleg met grote belangstelling en beloofden de tips volgend jaar in praktijk te brengen. Als uitsmijter presenteerde de barcommissie bitterballen wat de pret nog verder verhoogde.
Het was een leuke en bijzondere ervaring. Voor wie spijt heeft er niet bij geweest te zijn, volgt hierbij alvast de aankondiging dat er volgend jaar weer een nachtwedstrijd (’s avonds) georganiseerd wordt. Hoewel het met zijn elven gezellig was wordt het met meer spelers alleen maar leuker.
Pieter Oosterveld